Op naar de Oostkust
De laatste dag in South Australia rijden we relaxed terug naar Adelaide, leveren de camper in (zonder dat ze onze deukjes zien) en genieten van de extreem droge hitte. De volgende dag hebben we een early flight naar Cairns. Dit gaat supersnel en we verbazen ons weer over hoe makkelijk het vliegen eigenlijk gaat met die 2 kleintjes. Ze vinden het best wel stoer en vermaken zich alleen al met de uitleg over “wat te doen bij een ongeluk” een half uur (mogen we dan in een bootje mama ?).
In Cairns regent het pijpenstelen. Zelfs de terminal waar we aankomen staat blank. De droge hitte is hier overgegaan in extreem hoge vochtigheid bij temperaturen ver boven de 30 graden. Kortom, zweten maar. Ons hotel dat we voor 1 nachtje hebben geregeld blijkt een onwijs mooi resort en ach, nat is nat dus zwemmen we lekker in de regen in een van de prachtige zwembaden. Het is echt heerlijk om even te genieten van de luxe van een ruime badkamer (zonder dat je onderbroek weer in het piepkleine douchehokje op de camping op de natte grond valt), geen zand in je bed te hebben, even tv te kunnen kijken en net een stukje van Obama’s inauguratie te zien en voor 1 nacht geen kamer met de kids te hoeven delen.
Onze tweede flagship is dit keer van nieuwe makelij en JW is er direct helemaal happy mee. Na 1 dag lijkt er op dat dit keer het meeste gewoon werkt, we kunnen elkaar gewoon verstaan als we rijden en de airco houdt het redelijk koel.
We rijden naar Kuranda waar de we skyrail nemen over het tropisch regenwoud. Dit is heel leuk. Lekker in eitjes (volgend jaar hopelijk met de skietjes onder) met uitzicht op een prachtige jungle en indrukwekkende watervallen. De kids vinden het helemaal geweldig en wij eigenlijk ook. Onderweg kun je een paar keer uitstappen en zo zien we een brush turkey (weer een apart dier voor het boek) en komen gelukkig weer veel japanners en Nederlanders tegen, Die hebben we de laatste weken wel gemist hoor !
We rijden door naar Port Douglas, ten noorden van Cairns. De weg is mooi langs witte stranden, rotsen, watervallen en palmbomen. Onze camping zit midden in de het dorp en om het zweet enigszins kwijt te raken nemen we een korte duik in het zwembad. Max plonst tegenwoordig als een bommetje gewoon zelf in het diepe, ik zwem me een ongeluk om hem proberen op te vangen (is wel weer goed voor de lijn want door het hoge fast food gehalte in dit land worden we er niet slanker op). Gelukkig zorgen de vleugeltjes ervoor dat hij blijft drijven…
Duiken in het Great Barrier Reef
We hebben gedoken ! Wauw, dat was heel gaaf. We hadden het al een tijdje niet meer gedaan en wilden het mooiste rif ter wereld toch niet aan ons voor bij laten gaan. De eerste dag gaan we met z’n vieren op een grote catamaran (Quicksilver) naar een ponton die aan de rand van het rif ligt. Het is nogal een commercieel circus allemaal, maar geeft ons wel de mogelijkheid om de een te laten duiken (K) terwijl de ander met de kids in een soort onderzeebootje naar de visjes gaat kijken. Ideale combi.
Het duiken is echt zo ontzettend mooi: K ziet enorm veel koraal, heel veel verschillende visjes, waaronder Nemo. Maar er zijn ook grote humphead wrasses (met van die dikke lippen), barracuda’s, giant clams (oesters van een meter) etc. K doet twee duiken en tussendoor kunnen we met z’n viertjes even lunchen. De mannen vinden het wel interessant dat mama in een blauw pakje met duikbril als een soort visje onder water gaat zwemmen. En vanuit het onderwaterobservatoruim op het ponton kunnen ze haar de eerste meters zien dalen. Dat is gek ! Vanuit het bootje zien ze zelf veel visjes. Helaas is Nemo niet thuis, maar ze zien wel het huisje waar hij woont in het koraal, veel andere vissen en een hele grote schildpad.
De volgende dag gaat JW duiken. Hij doet 3 duiken op verschillende riffen en ziet ook prachtige vissen en koraal. En zelfs een megagrote whaleshark ! Erg indrukwekkend, K en mannen blijven aan wal en gaan tussen de regenbuien door wat shoppen. Onder de nieuwe zinspreuk: nat is nat. Het maakt hier echt niet uit of het regent want het is zo hier tropisch heet dat je de hele dag toch zeiknat van het zweet bent. En zo zijn ook de ijshoorntjes compleet slap van vocht (met alle ijsvlekken in kleertjes tot gevolg). Ook brengen we een bezoekje aan de Four Mile Beach. Helaas kun je hier niet zwemmen vanwege de box jellyfish, een soort kwal die lekker steekt en heel nare irritatie veroorzaakt.
Als JW terugkomt van het duiken gaan we lekker uiteten bij 2Fish. Een goed visrestaurant waar we een enorme seafoodplatter bestellen. Echt waanzinnig lekker en de kids zijn helemaal zoet en eten lekker frietjes. Dit is echt zo fijn.
K heeft trouwens ook een nieuwe parfum: bushmen. De basis bestaat uit een heerlijke samenstelling van citroentjes, waarover heen heerlijke DEET tonen hun werk doen. Reden van aanschaf: de muggen. Jeeeeee, wat zitten hier veel muggen. Als we in het zwembad zitten met alleen ons hoofd boven water worden we al helemaal lek geprikt. ’s Avonds kun je je niet meer buiten vertonen op de camping, dan word je echt aangevallen.
Cape Tribulation
Via de Cook highway rijden we naar het Noorden. De weg is weer spectaculair (vooral met ons starship door kleine bochtjes en onder overhangende bomen). We maken een wandeling in de Mossman Gorge, een mooie ruige rivier in het regenwoud. Daarna nemen we de ferry over de Daintree River en rijden zo het National park in. We stoppen een aantal keren op prachtige stranden, waar het regenwoud tot aan het rif loopt, zoals ze het hier noemen. Waanzinnige foto’s!
Halverwege gaan we met een klein bootje op krokodillen safari. Dat dier moet zeker nog aan het dierenboek worden toegevoegd. Max kan (na veel oefenen) ook krokomil zeggen en gilt dit continue dwars door de interessante verhalen van de gids heen.
Eigenlijk zijn ze de hele boottocht gewoon strontvervelend want het duurt ze veel te lang voordat ze een krokodil zien (en die zie je hier ook niet zomaar, de meeste liggen namelijk gewoon lekker in een mangrovebosje in het water verscholen, eigenlijk is het dus gewoon heel gaaf als je er een ziet), ze vinden het te heet, ze willen naar de camper, ze willen op de rand van de boot staan etc. We kunnen ze even achter het behang plakken. De gids is namelijk onwijs goed en wij vinden het altijd heel leuk om echt wat te leren van de plekken waar we zijn, maar dit keer verstaan we er niets van. Als we eindelijk een waanzinnige krokodil zien (echt best wel stoer want we varen vlak langs het enorme dier dat ligt te zonnen), vinden de heren het maar saai dat Snappy ligt te pitten en niet even wat kunstjes doet.
De volgende keer gaan we gewoon weer naar Dierenpark Amersfoort hoor ! En we nemen ons voor maar eens wat nieuwe opvoedtechnieken in de strijd te gooien.