Kangaroo Island

Een lange rit
Vanaf The Grampians vertrekken we richting Adelaide. We hebben ons een beetje vergist in de afstand.

’s Ochtends maken we nog een wandeling naar the Balconies, een mooi uitzicht punt en moeten nog even terug naar de camping om de sleutel van het douchegebouw in het te leveren (waren we vergeten). De eerste kilometers rijden schieten niet op, de kleine bochtige (terugschakelen in de twee) en steile wegen zorgen voor een gemiddelde snelheid van 50 km/u.

Eenmaal in de goldfields, tot aan de horizon goudkleurige akkervelden (’t lijkt net Brabant, he dat voelt als thuis), kunnen we versnellen maar dan blijkt het toch nog bijna 400 km rijden te zijn. Gelukkig slapen de kids lang. De weg is kaarsrecht en beresaai, maar het is wel weer geestig om te zien dat echt in de middle of nowhere er wel een prachtig sportcentrum is gebouwd en er in ieder compleet uitgestorven dorp een modern visitorscentre is. Pas aan het eind van de dag zijn we in Goolwa, waar we overnachten voordat we naar Kangaroo Island vertrekken.

Kangaroo Island
Helaas zit de boot naar Kangaroo Island helemaal vol en dus staan we een beetje doelloos te wachten op de kade. Het is 8.30 uur en pas om 17.30 kunnen we mee. We gokken op de standby lane en hebben onwijs geluk dat we al om 10 uur met ons flagship mogen boarden.

En ja: je kan met je camper van het vasteland naar kangaroo island. Oprijden naar de boot vergt echter goede begeleiding aangezien het te stijl is moet je behoorlijk schuin rijden.

Kangaroo island is een groot natuurpark, waar nauwelijks iemand woont. Met groot bedoelen we een eiland de helft van Nederland. Er is veel te doen en aangezien de boot terug pas op donderdags weer plek heeft besluiten we 3 dagen te blijven. In Kingscote, de hoofdstad, lukt het ons om even te internetten in de plaatselijke bieb en slaan we flink wat eten in de enige supermarkt van de stad. We kamperen 150 km westelijker en er is tussen Kingscote en daar geen winkel meer.

Ondanks het schoonheid van het eiland hebben we een beetje een off-day. Reizen en vakantie vieren is heerlijk, maar ook dan kan je wel eens even de p in hebben of ben je elkaar gewoon even zat. Thuis heb je weinig tijd voor jezelf maar nu hebben we nog geen 1 seconde voor onszelf gehad. Zelfs als ik ga plassen is er wel een mannetje dat gezellig mee wil. Heel lief hoor, maar give me some space please ! Nu had ik van te voren al wel verwacht dat deze reis geen instant antwoord zou zijn op allerlei dingen die me bezig houden, maar de tijd om even na te denken of gewoon lekker een boek te lezen zijn er nog nauwelijks geweest en dat is soms wel jammer.

’s Avonds in het Western KI caravan park begrijpen we waar de naam Kangaroo Island vandaan komt. Rond onze camper zitten wel tien kangaroos te grazen. En in de boom naast de camper zitten 2 koala’s te relaxen. Wat bijzonder.

Onze camper begint nu ook wat kuren te krijgen. We horen af en toe wat smakken aan de onderkant van de camper. Echt een vreemd geluid. Blijkt de leiding van de wastafel aan de onderkant van onze camper een beetje te lekken. Zitten al die kangaroes lekker dat vet af te lebberen! Snel maken lukt niet zo een twee drie want het enige wat we hebben is ducktape en dat helpt niet! Ook geen winkels in de buurt dus nog een nachtje even geen oog dicht doen

De volgende dag is het snikkend, maar dan ook snikkend heet. We hebben tot nu best koele avonden gehad. vaak konden we zelfs niet buiten zitten en ook overdag hebben we best vaak een lange broek aan gehad. Maar hier is het onvoorstelbaar verschroeiend warm.
We gaan naar Sealbay om onder leiding van een gids zeehonden van dichtbij te bekijken. De gids adviseert ons niet te gaan met de kids vanwege de blizzard, op het strand is het 43,1 graden ! Helaas, maar niet onverstandig. In plaats daarvan gaan we maar naar de Kelly Hills caves. Lekker koel zo’n grot. Max is lichtelijk opstandig en doet echt alles wat niet mag, over hekjes klimmen, aan stalachmieten trekken, door de uitleg heen krijsen etc. Lekker a-relaxed. Gelukkig is iedereen echt relaxed in dit land en schijnt niemand zich er echt een te storen, maar zelf vinden we het toch wat ongemakkelijk zo’n puberende peuter. Tijn vindt het wel supercool. Hij heeft zijn zaklamp meegenomen en loopt als een avonturier achter gids aan.

’s Middags rijden we naar de noord kust. Best een stukje rijden maar we hopen op een koele airco in ons schip. Die kan het echter niet echt aan en al peentjes zwetend stuiteren we over het rode gravel. Gelukkig heeft JW de instructies van de bus goed gelezen, mochten we een op deze onverharde wegen een lekke band krijgen dan moeten we onder de bus gaan liggen en wachten op hulp.

Het strand in Stokes Bay is wel moeite van de zwetende rit waard en is waanzinnig. Na een korte wandeling door allerlei rotsen en smalle kloven (hier dus geen dikke mensen) komen we op een hagelwit strand. Er is een soort door de rotsen natuurlijk afgescheiden deel dat net een kinderbadje is en daarachter zijn grote golven.
Wauw, dit is lekker zeg. Een nadeel is wel de hoeveelheid vliegen. We spuiten ons suf met allerlei afweermiddelen (beetje jammer met de zo pure zuivere lucht hier), maar ze blijven ons achtervolgen. We dobberen lekker rond en waterratje Max is helemaal in zijn nopjes. Vooral de grote golven vindt hij helemaal stoer. Met zijn blonde wilde haartjes, bruine kop en billabong zwemshort kan hij zo door voor een echte surfdude.

We beraadden ons op de verdere plannen. Ons idee was vanuit hier naar het noorden te rijden, de echte outback in. Maar sinds de hitte van vandaag vragen we ons af of dat slim is. We moeten dan én ver rijden én je kunt werkelijk niets te doen met dit soort temperaturen. Als de airco het hier al niet aankan wordt de 45 graden in de outback een hopeloos verhaal denken we.

’s Avonds lopen we een korte wandeling vanaf de “Western KI” camping naar de blue lagoon. Onderweg komen we onwijs veel kangaroos tegen, ook de hele grote. De kids vinden het geweldig om ze van zo dichtbij te kunnen zien.

Max is zo enthousiast dat hij gewoon op zo’n enorm beest van 2 meter hoog afstormt om ‘m te aaien. Kan ’t nog net voorkomen….